Lewe prawo (53)

WOKÓŁ PINIORA

   Spośród znanych mi osobiście wrocławian nie tylko Leon Kieres może być żywym przykładem, jak negatywne bywają skutki bezpośredniego kontaktu porządnego człowieka z makiaweliczną z natury polityką. Podobną rozczarowującą przemianę zauważam u Józefa Piniora, też zresztą prawnika z wykształcenia.

   Zasłynął on jako ten, który tuż przed wprowadzeniem stanu wojennego w grudniu 1981, pracując wtedy na stanowisku tłumacza w Wydziale Operacji Zagranicznych Oddziału NBP we Wrocławiu, podjął - ku zaskoczeniu i wściekłości PZPR-owskich władz - z konta Zarządu Regionu NSZZ "Solidarność" Dolny Śląsk kwotę 80 mln zł. Pieniądze te - przechowywane w siedzibie ówczesnego miejscowego metropolity, arcybiskupa Henryka Gulbinowicza - przydały się do finansowania działalności podziemnych struktur związku.

   Jak Jacek Kuroń kojarzył się każdemu znającymi historię PRL-owskiej opozycji demokratycznej z Adamem Michnikiem, tak mnie Józef Pinior zawsze kojarzył się z Władysławem Frasyniukiem. Obaj "za komuny" ściśle ze sobą współpracowali w podziemnej "S", obaj też byli więźniami politycznymi.

   Pinior aktywnie uczestniczył m.in. w happeningach Pomarańczowej Alternatywy. Na pograniczu PRL z III RP był trockistą, działaczem Polskiej Partii Socjalistycznej - Rewolucja Demokratyczna. Potem należał do Unii Pracy. W latach 2004-2009: deputowany do Parlamentu Europejskiego z listy Socjaldemokracji RP. Obecnie: bezpartyjny senator Platformy Obywatelskiej. Zarazem wykładowca Katedry Filozofii i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu.

   Był taki czas, kiedy Pinior próbował mnie, dziennikarza Gazety Wrocławskiej, przyciągnąć do swojego zaplecza intelektualnego. Mimo podziwu i sympatii do niego jako człowieka niezwykle wartościowego i odważnego, jakoś nie widziałem siebie w roli partnera do rozmawiania z nim np. o - to jeden z jego ulubionych tematów - procesach wychodzenia z reżimów niedemokratycznych w Europie środkowo-wschodniej i południowej oraz w Ameryce Łacińskiej. Czułem się niezainteresowany ichniejszymi autorytaryzmami i zwyczajnie niekompetentny.

   Ostatnio Pinior podpadł mi groźnym dla bezpieczeństwa Polski nagłaśnianiem domniemanego torturowania terrorystów z Al-Kaidy w tajnym ośrodku CIA w Starych Kiejkutach. Wolałbym, aby z równym zaangażowaniem zajął się choćby bezprawiem rodzimych funkcjonariuszy publicznych (urzędników państwowych, sędziów, prokuratorów itp.) wobec tutejszych upodlanych przez nich obywateli.

   A już kompletnie dał ciała jako senator o lewicowym rodowodzie, głosując za ustawą zrównującą i podwyższającą wiek emerytalny dla kobiet i mężczyzn do 67 lat. Jak to się bowiem ma np. do postulatu "S" z sierpnia 1980, by ten wiek obniżyć do 55 (kobiety) i 60 (mężczyźni) lat?

   Na swojej oficjalnej stronie internetowej Pinior wyeksponował takie słowa: "Człowiek ma w życiu tylko jedną twarz i cokolwiek robi, musi pamiętać o tym, że codziennie będzie na nią patrzył w lustrze. Dlatego warto mieć własne zdanie, umieć go bronić, przekonywać do niego innych i być wiernym głoszonym ideałom i wyznawanym wartościom. Po prostu - wybierać mądrze".

   Bez komentarza.

www.adam-klykow.blog.onet.pl

pro1@onet.eu