Życzenia noworoczne z dodatkiem

Wszystkim niepoprawnym, niepokonanym, niezależnym, oszołomom, prowodyrom, awanturnikom, wichrzycielom i inspiratorom walki z wszechobecnym bezprawiem w Polsce, szczególnie w wymiarze niesprawiedliwości, jak również szanownym  Czytelnikom i przypadkowym gościom, życzę  Dosiego Roku.

Do decydentów i wszystkich funkcyjnych  organów ścigania i wymiaru niesprawiedliwości

Noworoczny apel:

Jestem głęboko zatroskana narastającą falą mowy nienawiści na forach Internetowych  zajmujących się wymiarem niesprawiedliwości. Wiadomo, że nie ma to nic wspólnego z merytoryczną krytyką czy z wolnością słowa. Społeczństwo en masse, w tym, funkcyjni wymiaru niesprawiedliwości, środowiska prawnicze, a także politycy niemal jednomyślnie i demokratycznie stoją na stanowisku, iż w demokratycznym państwie Rzeczpospolita Polska, wolność słowa osób głoszących  krytyczne, a więc dekadenckie, nienawistne i kłamliwe informacje odnoszące sie do działania organów ścigania i wymiaru niesprawiedliwości, powinna podlegać prawnym ograniczeniom,  włączając w to wysokie sankcje karne.

Trybunał Konstytucyjny wydał trzy orzeczenia dot. konstytucyjności artykułu 212 kk i uznał, iż ograniczenia prawne, w tym sankcje karne nie naruszaja konstytucyjnej wolności słowa. Wedlug TK godność człowieka jest wartością nadrzędną nad wolnością słowa, a cywilnej ochronie dóbr osobistych muszą towarzyszyć  represje karne.

Zgodnie ze słusznym duchem tych orzeczeń, dajemy stanowczy odpór i zdecydowanie potępiamy wsteczne poglądy, iż wolność ta może dotyczyć treści krytycznych dotyczących działań prokuratur, sądownictwa i wymienianych często imiennie sędziów. Nikomu nie może przecież ujść bezkarnie używanie w stosunku do w/w takich inwektyw jak: złodzieje, oszuści, gangsterzy, niedouki, tumany w togach – że wymienię tylko te delikatniejsze 

I chociaż jest oczywistym, iż w przyjęciu takiego stanowiska nie bierzemy pod uwagę  obiektywnych faktów czy  prawdy, także bezprawnych i absurdalnych  działań organów ścigania i sądów, to jak słusznie zauważył TK, godność i prestiż w/w jest wartością najważniejszą. 

Hierarchia wartości co do praw, w szczególności konstytucyjnej zasady poszanowania równości wobec prawa, oraz godności człowieka, jest jednoznaczna – „  zerwać opaskę z oczu naszej Temidy (…). Chodzi o to, aby »miecz« naszej sprawiedliwości nie działał na oślep w myśl jakichś abstrakcyjnych, oderwanych od życia zasad, lecz potrafił w wirze ścierających się sił uderzyć całym swoim ostrzem we wroga ”. (Sędzia Aleksander Rypiński 1948 r.)

Ja też mam dość rozpowszechniania tej mowy nienawiści. Chcę skończyć z tym ohydnym i nagannym procederem. Nie chcę przynależeć do skansenu. Jeśli mi pomożecie, to sądzę, że ten cel uda nam się wspólnie osiągnąć... Jak? Pomożecie?... No. !

Przekujmy go w program realizowany wysiłkiem  klasy robotniczej, chłopów i inteligentów polskich. Dzięki temu pójdziemy na naprzód i osiągniemy sukces, który przysporzy szacunku i uznania w UE i na świecie. W krótkim czasie Polska stanie się przykładem dla innych, a Polakom zacznie się żyć lepiej.  Tego niepodważalnego faktu nie zakwestionuje nikt, nawet wrogowie.

Skończmy z pozorowanymi działaniami. Wystarczy odchudzić Konstytucję, Kodeks postępowania karnego i Kodeks postępowania  cywilnego ( na początek),  aby przepisy prawa były wreszcie zgodne ze stanem faktycznym.  Odbierzemy wszystkie argumenty niepoprawnym, niepokonanym, niezależnym, oszołomom, prowodyrom, awanturnikom, wichrzycielom i inspiratorom.  I wtedy dopiero będziemy mogli im powiedzieć ,  jak wy ich nienawidzimy, jacy to są łajdacy, jak oni swoim postępowaniem szkodzą krajowi. Uważam, że im więcej będzie słów bluźnierstwa (...) – tym lepiej dla sprawy.(...) To musi być atmosfera pokazywania na nich jak czarne owce, jak na ludzi, którzy powinni się wstydzić, że w ogóle są Polakami, że w ogóle na świecie chodzą.

(inspirowane  przemyśleniami E.Gierka)

Aby osiągnąć cel, propozycja programu minimum:

1.   Usunąć  artykuły 83 i 178 ust. 1 Konstytucji.  Sędziowie de facto nie podlegają ani Konstytucji, ani ustawom, nie ma też narzędzi wyegzekwowania od nich obowiązku przestrzegania prawa.

2.    Znowelizować ustawę - Prawo o Ustroju Sądów Powszechnych, usunąć art. 82 & 1, 2 i pkt 1 z art. 61 & 1 i zmienić treść art. 66 na: „ Ślubuję uroczyście jako sędzia sądu powszechnego, służyć wiernie swoim szeroko pojętym interesom,  materialnym i  korporacyjnym, korumpować się, olewać prawo, logikę, osiągnięcia nauki i doświadczenie życiowe,  wymierzać niesprawiedliwość w zależności od: humoru, sympatii  czy antypatii politycznych, zaleceń czy oczekiwań przełożonych i władzy, czy innego dowolnie wybranego kryterium, a w postępowaniu kierować się interesem swoim, korporacji sędziowskiej i władzy. Przyrzekam pracować nad sobą, aby takie obciachowe cechy charakteru jak uczciwość, honor, stosowanie zasad moralności, czy etyki kompletnie wyeliminować. Tak mi dopomóż mój immunitecie, moja niezawisłości, a w razie wpadki – koledzy sędziowie i Krajowa Rado Sądownictwa.”

3.   Konsekwentnie iść za ciosem i usunąć też Zbiór Zasad Etyki Zawodowej Sędziów, którego stworzenie wg. Pani Sędzi SN Teresy Romer „... stanowi szczególną formę odpowiedzi na powszechną krytykę wymiaru sprawiedliwości...”. çzyli  fikcja, pic, ściema, mydlenie oczu itp

4.   artykuł 79 Konstytucji.

5.   Alternatywnie - zlikwidować Trybunał Konstytucyjny, a skargi konstytucyjne kierować do Sądu Rejonowego Wydział w Olsztynie. Sąd ten przejął już de facto kompetencje Trybunału Konstytucyjnego w roku 2007.  Nie znając skargi konstytucyjnej, bo takowa jeszcze nie została sporządzona, sąd ten orzekł, iż jest bezzasadna. A ta konstatacja była podstawą odmowy ustanowienia pełnomocnika z urzedu do sporządzenia tej oczywiście bezzasadnej skargi konstytucyjnej.

6.   Rozpoczętą nowelizację kpk uprościć, nie bawić się w zmiany, zwyczajnie pousuwać:

Ø   Art. 2, 3, 4, 5, 6, 9 Zgodnie z orzecznictwem sądów odwoławczych i Sądu Najwyższego przepisy te są i tak taką „ogólną dyrektywa postępowania organów procesowych”, które przecież nawet „nie mogą stanowić podstawy środka odwoławczego”.

Ø   Art. 5 & 2  - zgodnie z wyjaśnieniami SN  “nie można zasadnie stawiać zarzutu obrazy art. 5 § 2 k.p.k. podnosząc wątpliwości strony, co do treści ustaleń faktycznych,  bowiem dla oceny, czy nie została naruszona zasada in dubio pro reo istotne jest jedynie to, czy orzekający w sprawie sąd rzeczywiście powziął wątpliwości co do treści swoich ustaleń faktycznych. Sąd orzekający dokonanuje ustaleń na podstawie swobodnej oceny dowodów”.

Ø   Art. 7. Ponieważ sąd nie tylko jest arbitrem w sprawie, ale też stroną i posiada inicjatywę dowodową, m inn. uprawnienia do zadawania pytań i uchylania  pytań stron,  od uznania sądu zależy dopuszczenie  wnioskowanych  przez strony dowodów, tak więc chociażby warunki ujawnienia całokształtu okoliczności sprawy i obowiązek rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i niekorzyść oskarżonego, niezwykle rzadko są spełniane. Jest oczywistym, iż obowiązek dochodzenia prawdy jest w takiej sytuacji również niespełniony.

Abstrahując od innych wymogów, które muszą być spełnione, aby ocena dowodów była swobodna, brak spełnienia powyższych jest wystarczający do stwierdzenia, iż ocena dowodów jest z reguły arbitralna.

Ø   Art. 151 do 155 – to martwe przepisy dotyczące teoretycznej możliwości sprostowania protokołu rozprawy.  Protokoł z rozprawy nie jest udokumentowaniem wydarzeń  na sali sądowej, a mniej lub bardziej  zbliżoną do faktycznych wydarzeń interpretacją,  podyktowaną – literalnie i w przenośni przez sąd.

Ø  Art. 410 – konsekwencja usunięcia art. 5 & 2 i art. 7

Ø  Art. 521 – Uprawnienie podmiotów specjalnych, czyli Prokuratora Generalnego i Rzecznika Praw Obywatelskich do wszczęcia procedury kasacyjnej służącej wyeliminowaniu z obrotu prawnego niesłusznych wyroków de facto jest w fikcją.

Ø  Art. 542. § 1.  – stanowi - wznowienie postępowania może nastąpić na wniosek strony lub z urzędu. Tymczasem SN stoi na stanowisku, iż strona nie może wnioskować wznowienia postępowania w przypadku  podnoszenia zarzutów skatalogowanych w art. 439 & 1 kpk, czyli bezwzględnych przyczyn odwoławczych i takie wnioski pozostawia bez rozpoznania. Od decyzji SN nie ma odwołania - Art. 547. § 1. Nie można więc zaskarżyć tej decyzji w ETPC.  Ironicznie art. 439 $ 1 K.p.k. gwarantuje minimalne standardy sprawiedliwego procesu w postępowaniu karnym i uchybienie skatalogowanym w tym artykule standardom narusza podstawowe prawa konstytucyjne do rzetelnego procesu.

Ø  Art. 547. § 1 – patrz powyżej – brak możliwości zaskarżenia narusza z gwarancje konstytucyjne zawarte w art. 45 & 1 i 78  Konstytucji.

Ø  Rozdział 2 – Wyłączenie sędziego - Przynajmniej stan prawny nareszcie będzie zgodny z praktyką i rzeczywistością. (Patrz pkt. 1, 2, 3).

Ø  Rozdział 10 - Przedstawiciel społeczny -  argument j.w.

7.   Ministerstwo Sprawiedliwości przemianować zgodnie ze stanem  faktycznym na Ministerstwo Niesprawiedliwości. Pozwoli  to zmniejszyć zatrudnienie o 95%.

W obliczu złożonych nowych zadań legislacyjnych, w trudnej, pełnej zagrożeń i napięć sytuacji, żywotne interesy wymiaru niesprawiedliwości, wymagają od wszystkich funkcyjnych wysokiej dyscypliny i rozwagi, wymagają poczucia odpowiedzialności. I powiem więcej — powinna to być powszechna, patriotyczna powinność. Powinniście po przemyśleniu podjąć działania, które zapewnią uzyskanie w przyszłym latach jeszcze lepszych wyników niż w poprzednich 23 latach.

Powiem kolokwialnie,  należy przewidywać, że nastąpi duże spiętrzenie prac polowych. Najważniejszym więc zadaniem jest dziś dobre przygotowanie akcji żniwnej. Musimy ją przeprowadzić tak, by nic, co się urodzi, nie zostało zmarnowane przez niedbalstwo czy nieudolność.

(inspirowane  przemyśleniami E.Gierka)